vazgeçtim...

kimin söylediği bilinmeyen bir nihavend şarkıyla başlayıp biten o geceler vardır ya.kısa bir klarnet taksimi gibi gelip geçer bütün halecanlar ve kaderinizin yüzünüze vurduğu o buket buket kırmızı güller.

maziyi anarak çıktığımız bu yolda ihanetin yağmurlarıyla uzun uzun ıslanan yüzümüze vuran yağmur damlalarını saymak için bir sabah olmasını ve yola çıkmayı beklemedik.çünkü gece boyu hep yoldaydık.farzet egenin karşı kıyısı,belki anadolu yakası...

iç kanama devam eder, yara kabuk bağlamaz bir türlü.sevenimiz çok fazla ya, imdadımıza bir büyüğümüz yetişir.biz anlatırız o dinler.hep öyledir ya...boğazın akıntısına ters yüzer gibi hissedersin.yorulursun.kaparsın gözlerini beşiktaşta, üsküdar vapurlarının karşısında, bir açarsın emirgandasın...yanında pamuk gibi arkadaşınla...ve anlarsın ki mutlu olmak için karar vermeye gerek yok: vazgeçtim...